Jak naziści wygrali II Wojnę Światową : Ewakuacje strategiczne i General plan 1945.

Każdy zapewne po przeczytaniu tytuły uzna, że coś jest nie tak z tematem, bo przecież powszechnie wiadomo o wygranej aliantów nad nazistowskimi Niemcami, jednak rzeczywistość ostatnich miesięcy wojny i jej końca, a przede wszystkim komu przypadły laury zwycięstwa jest zupełnie inna.
Pierwszą rzeczą jaką należy spojrzeć jest fakt, że niemiecki sztab jak i sam Hitler zdał sobie sprawę, że sprawy się komplikują, gdyż o powodzeniu kampanii na froncie wschodnim było zniszczenie Rosji przed nadejściem zimy, nie udało się im to.
Miało to sprawić, że osamotniona Wielka Brytania zmuszona byłaby do zawarcia rozejmu z Hitlerem.
1943 rok okazał się być początkiem klęsk Niemców, ideologiczny charakter wojny był skutecznym hamulcem z drodze do zwycięstwa choćby dlatego, że Hitler miał nadzieje, na dogadanie się z Churchillem wydając m. in. rozkaz "Halt befehl" co pozwoliło na ewakuacje korpusu ekspedycyjnego z Dunkierki - portu w północnej Francji.
Gdyby nie to,  brytyjska armia doznała by ciosu wyłączającego ją z wojny na bardzo długo,a być może zmuszona była by zawrzeć rozejm z Niemcami.
Innym kardynalnym błędem było nie wykorzystanie nienawiści Rosjan i Ukraińców jaki żywili do Stalina.
Stalin w odróżnieniu do Hitlera okrutnie ciemiężył sowich rodaków, można tu wspomnieć klęskach głodowych  do których doprowadził swoją polityką w latach 1921- 1923, 1932-1933, 1946-1947  wyniku, których pomarło z głodu 10 milionów Ukraińców.
Gdyby zamiast mordować, wódź III Rzeszy wykorzystał by ich przeciwko Stalinowi, zyskałby potężną przewagę, być może nawet zwycięstwo.
W obliczu klęsk admiralicja Rzeszy już w 1943 r zdała sobie sprawę, że wojna jest już militarnie przegrana, choć innego zdania był Hitler, który w wyniku pogarszającego się zdrowia stracił poczucie rzeczywistości dowodząc na podstawie map, wyliczeń i niejasnych danych co nie miało dużo wspólnego ze stanem faktycznym.
Zastępca Fuhrera SS-Obergruppenfuhrer Martin Bormann zainicjował plan ewakuacji strategicznych, których celem było zabezpieczenie kluczowych zasobów III Rzeszy mające posłużyć do odbudowy potencjału państwa nazistowskiego i budowy IV Rzeszy.
Dalsza część informacji odpowie na pytania jaki miały charakter działania ewakuacyjne : początki planowania, kto je nadzorował, kto brał w nich udział, jak przebiegały i kto na nich skorzystał.
Jeszcze przed wybuchem II Wojny światowej przygotowywano przyczółki na terenie ameryki południowej instalując agenturę celem pozyskania wpływów w środowiskach politycznych, wojskowych i przemysłowych.
W latach 1937 -1941 próbowano utworzyć rządy czysto hitlerowskie m. in. zamach stanu popierany przez Rzeszę w Brazylii  w Maju 1938, w Chile cztery miesiące później oraz w Maju 1941 r, w Urugwaju na początku 1939 r , w Boliwii w Czerwcu 1941 i w końcu w samej Argentynie w sierpniu 1941 r.
Faktem dlaczego właśnie Argentyna stała się powojenną ojczyzną niemieckich zbrodniarzy były dobre stosunki z establishmentem wojskowym i politycznym, szczególnie z ludźmi skupionymi wokół prezydenta Farrela, a przede wszystkim jego ministra wojny i wiceprezydenta Juana Domingo Perona (wcześniejszy attache wojskowy w Niemczech, absolwent akademii wojennej w Berlinie, znał elitę władz III Rzeszy i utrzymywał z nią dobre stosunki, znał bardzo dobrze język niemiecki).
Nazwisko Perona widniało na liście służb SD - głównych wykonawców akcji ewakuacyjnych z 1945 r.
Agentura SD rezydowała przez cały okres wojny w Argentynie, jej szefem był Walter Schellenberg (także szef wywiadu SS), a stałym agentem w Argentynie był Johan Siegfried Becker uznany przez Amerykanów za najgroźniejszego szpiega na zachodniej półkuli.
Głównymi organizatorami akcji oprócz Reichsleitera Martina Bormanna - ludzi z najbliższego otoczenia Hitlera byli : szef jego prywatnej kancelarii SS-Obergruppenfuhrer Filip Bouhler, skarbnik NSDAP SS-Oberstgruppenfuhrer Franz-Xaver Schwarz.

 

                                                                     Filip Bouhler

                                                                       Martin Borman

                                                                 Franz-Xaver Schwarz
 

Ewakuacje polegały na przerzutach ogromnych kapitałów dzięki zakładaniu fikcyjnych firm, a na ich konta wpływały pieniądze wyprowadzane z firm na terenie Niemiec, wywożenie kosztowności takich jak złoto czy dzieła sztuki, lokowaniu osób na których ciążyła odpowiedzialność za zbrodnie wojenne czy grabieże majątków z krajów okupowanych w specjalnie do tego przygotowanych enklawach na terenie Argentyny oraz ewakuacja myśli technicznej (plany nowych generacji samolotów odrzutowych m. in. latające skrzydło Horten Ho, plany silnika Waltera do łodzi podwodnych, plany związane m. in. z projektem"chronos" oraz wiele innych) oraz personelu naukowego.
Pewną rolę w tym przedsięwzięciu pełniła tajemnicza organizacja "ODESSA" (niem. Organisation der ehemaligen SS-Angehörigen, Organizacja Byłych Członków SS) , która ze zrabowanych przez nazistów kapitałów finansowała akcje ewakuacyjne po wojnie.
Jej działaczem był m. in. SS-Obersturmbannfuhrer Otto Skorzenny, pierwszy komandos Hitlera do zadań specjalnych, któremu powierzono np. atak na USA za pomocą V-1 wystrzeliwanych z pokładów łodzi podwodnych.
Właśnie jednym z powodów dla których współpraca z nazistami była opłacalna była możliwość wykorzystania  niemieckiego dorobku nauki do szybkiego rozwoju przemysłu w Argentynie co pozwoliło osiągnąć wielki przeskok w rozwoju przemysłu.(dziś tej kraj nie chwali się źródłem owego rozwoju)
7 Lutego 1945 r podano, że liczba niemieckich firm założonych w Argentynie sięga około dwudziestu (choć ukrytych pod innym szyldem było znacznie więcej) .
Tego samego dnia pojawiły się informacje o rozpoczęciu pierwszych zorganizowanych ewakuacjach nazistów, oficerów Wermachtu i funduszy.
3 Marca sprawy zaczęły przyjmować bardziej konkretne kształty, doniesiono, że w Hiszpanii utworzony specjalny fundusz niemiecki z przetransferowanych do Banco Espanol kapitałów, które następnie miały one trafić do Argentyny.
Zadanie to miał wykonać pracownik ambasady hiszpańskiej w Buenos Aires, dyplomata Jose Jimenez Arnau.
Podano, że według niesprawdzonych doniesień hiszpański bank państwowy już od pewnego czasu przerzuca nazistowskie fundusze do tego kraju.
Infiltracji przez tajne służby niemieckie uległ czerwony krzyż i jako organizacja charytatywna miała dostęp do obozów jeńców i mógł wystawiać "paszporty czerwonego krzyża" dzięki czemu wielu zbrodniarzy sprzątnięto aliantom z przed nosa pomagając im w ucieczce często zabezpieczając im finanse na dalsze życie.
Analogiczną rolę pełniła także Caritas.
Niedawno odtajnione dokumenty amerykańskiego wywiadu OSS obejmujące okres od Lutego 1944 r mówią, że szefem genewskiej centrali Międzynarodowego Czerwonego Krzyża (MCK) był niemiecki agent niejaki G. Pash, wspomniano także o Von Engelbrechcie, szefie niemieckiego oddziału MCK.
Stąd wiadomo, dlaczego charytatywne organizacje wydawały paszporty i potrzebne dokumenty zbrodniarzom wojennym.
Pewną część potrzebnych dokumentów wydały jeszcze palcówki niemieckie, część władzę Argentyny oraz jak powyżej - organizacje charytatywne, ale pomoc w tej kwestii udzielił także Watykan wydając paszporty. Główną postacią z kręgów watykańskich, która pomagała w ucieczce hitlerowcom był katolicki biskup rzymski pochodzenia austriackiego Alois Hudal popierający nazizm jako ideologię broniącą chrześcijaństwa i obroną przed bolszewizmem.
Oto jak opisywał swoje działania :

"po roku 1945 cała moja działalność dobroczynna była nastawiona na pomoc dla byłych członków partii narodowo-socjalistycznej i faszystowskiej, zwłaszcza dla tak zwanych zbrodniarzy wojennych [...] podlegających prześladowaniom, którzy według Hudala często byli całkowicie niewinni. [...] dzięki fałszywym dokumentom wielu z nich uratowałem. Mogli się wymknąć prześladowcom i uciec do szczęśliwszych krajów."

Lista niektórych zbrodniarzy jakim pomógł Hudal :

• Jodef Mengele (przeprowadzał eksperymenty pseudomedyczne w obozie Auschwitz)
• Adolf Eichman (koordynował zagładę Żydów)
• Alois Brunner (kierował deportacją Żydów z Francji i Słowacji do obozów zagłady)
• Walter Rauff(konstruktor samochodowych komór gazowych)
• Franz Stangl (komendant dwóch obozów śmierci – Sobiboru i Treblinki)
• Gustaw Wagner (zastępca komendanta Sobiboru)
• Ante Pavelić (szef faszystowsko-katolickiego reżimu w Chorwacji)
• Klaus Barbie („kat Lyonu”, odpowiedzialny za morderstwa i deportację Żydów do obozów zagłady)
• Gerhard Bohne (współodpowiedzialny za zabójstwo 15 tysięcy osób niepełnosprawnych)
• Kurt Christman (dowódca Sonderkommando 10a, mordującego Żydów w ZSRR)
• Erich Priebke (oficer SS, współodpowiedzialny za egzekucję 335 Włochów)
• Hans-Urlich Rudel (jeden z najskuteczniejszych niemieckich pilotów bombowych i szturmowych)

Hudal załatwiał uciekinierom paszporty i wizy, kupował im bilety na podróż i dostarczał pieniądze. 
31 sierpnia 1948 roku napisał list do prezydenta Argentyny, Juana Perona, z prośbą o 5 tysięcy wiz dla niemieckich i austriackich „żołnierzy”. Według Hudala, nie byli to nazistowscy uciekinierzy, lecz antykomunistyczni bojownicy, których poświęcenie w czasie wojny uratowało Europę przed sowiecką dominacją.
Szlak, którym ich ewakuowano nazywano "szlakiem szczurów"
Z nasłuchu korespondencji radiowej MCK wynikało, że znaczną rolę w działalności szpiegowskiej i organizowaniu tajnych transportów dla Rzeszy pełniły też statki realizujące rejsy humanitarne pod banderami państw neutralnych, głównie portugalskie.
Wniosek jaki nasuwa się z dotychczasowych ustaleń widać, że Niemcy pomyśleli o infiltracji środowisk, które mogły pomóc w ewakuacjach co daje obraz przemyślanej akcji, a nie spontanicznej ucieczki.
Warto tu zacytować  słowa samego prezydenta Argentyńskiego Perona jak wyglądała ta cała akcja z ich punktu widzenia :

"Na długo przed tym jak skończyła się wojna, przygotowywaliśmy się na okres powojenny, Niemcy były pobite, to już wiedzieliśmy, a zwycięzcy chcieli wykorzystać rezultaty niezwykłego postępu technicznego jaki dokonał się w tym kraju w ciągu ponad dziesięciu lat.
Pozyskanie bazy wytwórczej było niemożliwe, ponieważ była ona zniszczona, jedyne co można było wykorzystać to ludzie. Nas to również interesowało, powiedzieliśmy Niemcom, że zamierzamy wypowiedzieć im wojnę, aby uratować tysiące żyć ludzkich.
Wymienialiśmy wiadomości przez Szwecję i Hiszpanię, Franco szybko pojął nasze intencje i pomógł nam.
Niemcy również się zgadzali, gdy skończyła się wojna ci sami Niemcy pomogli wnieść nam nowe fabryki i ulepszyć te, które już mieliśmy i z czasem my im również pomogliśmy."

Bardzo dziwnym epizodem związanym z niemieckimi ewakuacjami strategicznymi był brak działań ze strony aliantów (szczególnie USA) aby przeciwdziałać tym operacjom.
Amerykanie po wojnie okupowali Włochy i mieli w tym kraju bardzo dobrze rozwiniętą siatkę agenturalną i dziwne było by, że tysiące zbrodniarzy wyemigrowało własnie przez włochy, a amerykanie nic by o tym nie wiedzieli.
Istnieją dosyć poważne przesłanki mówiące, że pod koniec wojny amerykanie zawarli z nazistami tajne porozumienie, że pozwolą im na ewakuację w zamian za nie użycie broni chemicznej przeciwko nim (z zebranych po wojnie danych wynikało, że Niemcy mieli ponad 10 tyś. ton sarinu i tabunu przeciw, którym nie było żadnego środka ochrony oraz posiadali awangardowy środek przenoszenia generacje pojazdu powietrzngo, którego zasada działania oparta była na zjawiskach z dziedziny mechaniki kwantowej patrz - Foo fighters)
Ludzie, trafiający do Argentyny - ci, którzy nie mieli zbyt dużo na sumieniu zamieszkiwali w miastach np Buenos Aires, Bariloche, Cordoba i innych pod zmienionymi nazwiskami.
Ci którzy byli bardzo obciążeni zbrodniami trafiali od razu do specjalnie przygotowanych enklaw.
Sprawa owych enklaw jest sprawą bardzo znanym faktem, mimo, że wcześniej pojawiały się informacje, że takie miejsca istnieją.
Najbardziej znane były Santa Rossa koło miasta Cordoba, Inalco koło Bariloche, Heide i Waldner 555 na pograniczu Argentyny -Brazylii i Paragwaju oraz kolonia Dignidad  Chile.
Najważniejsza Inalco - jej budowa została całkowicie sfinansowana przed kancelarię Bormana, a jej zaprojektowanie Peron zlecił swojego osobistemu architektowi.
Przykładowe fotografie enklaw :

Koszt budowy wyniósł około dwóch milionów ówczesnych dolarów (dziś jest to co najmniej kilka- kilkunastokrotnie więcej) , odtajnione niedawno plany i szkice noszą datę Marzec 1943(!) co obrazuje skalę planu przygotowania do budowy nowej- tajne stolicy nazistowskiej.

Mapa Argentyny z zaznaczonymi wybranymi eklawmi.


Ostatnio odtajnione zostały dokumenty służb policyjnych Paragwajskich mówiące o obecności Martina Bormana i ...Adolfa Hitlera żyjących w tym kraju.
Po porwaniu Adolfa Eichmanna  w maju 1960 r przez izraelski wywiad Mossad, naziści zmienili swoją politykę, tych najbardziej narażonych na wymiar sprawiedliwości bardziej zakonspirowano i ukryto.
Jak widać rzeczywistość końca II wojny światowe jest prawie całkowicie nie znana szerszej opinii.
Zwycięstwo nad Hitlerowskimi Niemcami ma charakter propagandowy, bo jak każdy sam widzi nie ma mowy o jakimkolwiek zwycięstwie, co najwyżej o remisie, a gdy pozna się bliższe szczegóły tej nieznanej historii, to rzuca się w oczy, że naziści z "przegranej" uczynili spektakularne zwycięstwo.
 Na koniec jako uzupełnienie tematu warto obejrzeć te dwa programy.

.http://www.youtube.com/watch?v=n3QXV_i-H1Y
http://www.youtube.com/watch?v=ECsQRCpvk8M

Polecam także posłuchać bardzo ciekawych audycji radiowych .linki poniżej

http://www.radionafali.com/2013/05/teoria-chaosu-adolf-hitler-w-argentynie-i-iv-rzesza-igor-witkowski-170513/
http://www.radionafali.com/2012/09/teoria-chaosu-tajemnice-ii-wojny-swiatowej-igor-witkowski-31-sierpnia-2012/

Zainteresowanych bliższymi szczegółami tej nieznanej szerzej historii zalecam przeczytanie książki pt" Odessa i Hitler w Argentynie" Igora Witkowskiego.